وی افزود: از شهدا مدد می‌خواهیم کمک کنند تا تکلیف خود را در استان هرمزگان ادا کنیم و در این مسیر حداقل اگر مایه آبرو نشدیم مایه‌ی بی‌آبرویی پدر شهیدمان نشویم.
حجت‌الاسلام والمسلمین حقانی در بیان خاطره‌ای عنوان‌کرد: در زمان انقلاب بعد از ۶ ماه بی خبری از پدر،معلوم می‌شود ایشان در زندان قصر هستند و به هر صورت وقتی برای ملاقات توسط مادر گرفته می‌شود؛ در زندان بعد از دقایقی آقایی را مقابل مادر و خانواده می‌آورند که هیچ شباهتی به پدر ما نداشت چرا که بر اثر شکنجه چهره‌شان به هم ریخته بود و قابل شناسایی نبودند به حدی که حتی مادرشان نیز ایشان را نمی‌توانند بشناسند و بعد که می‌فهمند پسرشان هست زیر گریه می‌زنند که آن‌جا پدر می‌فرمایند: اگر مرا پشت میله‌های زندان دیدید گریه نکنید چرا که ساواک خوشحال می‌شود.
حقانی عنوان‌کرد: من از این ماجرا و این خاطره این درس را گرفتم که باید با تمام قوت تلاش کنیم و با استکبار جهانی بجنگیم، امروز نیز آمده‌ایم که با تمام همت، کار را جدی بگیریم، استان را جدی بگیریمط همه افراد و همه اقشار را جدی بگیریم ، فرهنگ را جدی بگیریم و منشا اثرات خیر در استان شویم.